Liebster Blog Award

Otrzymałam dwie nominacje do udziału z w tej zabawie, więc bez zbędnych ceregieli, zabieram się do pisania.

Cudze chwalicie, to i swoje chwalcie!

Współczesną chorobą cywilizacyjną jest uważanie siebie za Europejczyka, a nie Polaka. Nie utożsamiam się z tą ideologią. W dalszym ciągu, mimo że to teraz niemodne, kocham Polskę, wzruszam się podczas hymnu,staram się kupować produkty polskie i interesuję się polityką, ponieważ uważam, że powinniśmy wiedzieć, co dzieje się w naszym kraju. Interesuje mnie kultura innych państw, lubię poznawać ich historię, podchodzę często krytycznie do naszej, jednakże potrafię być też z Polaków dumna, czuję satysfakcję, kiedy polscy naukowcy osiągają coś w swoich dziedzinach albo polska reprezentacja wygrywa jakieś rozgrywki.
I jestem z tego dumna!

Dzisiaj chciałabym napisać, za co kocham Polskę.

Nie było dobrze. Był rak.

Od dłuższego czasu próbuję to napisać. Łatwiej zadawać pytania innym, ciężej samemu się otworzyć. Na swoim blogu staram się opowiadać historię człowieka. Nie mogę ukrywać swojej. Czuję że ten motyl, który wykształcił się w moim sercu coraz szybciej trzepocze skrzydełkami, chce pofrunąć w świat niosąc te wszystkie wydarzenia, które sprawiły, że szybko przestałam być dzieckiem. Jestem roztrzęsiona, jestem przestraszona. Otwieram swoje serce na nowo, kolejny raz. Nie jest to łatwe. Ale motyl właśnie się wydostał. Leć więc i głoś to, co tu napiszę, atramentem z łez samotnego człowieka jakim jeszcze niedawno byłam. Pofruń jak najwyżej i daj siłę tym, którzy wpuszczą Cię przez okno, żeby to wszystko usłyszeć.

Dlaczego motyl? I dlaczego ten? Jest to motyl szklanoskrzydły. Wygląda na niesamowicie delikatnego, jego skrzydełka są niezwykle cienkie, jednak nie jest atakowany przez silniejszych od siebie. Dlaczego? Ma w sobie truciznę. Tylko z pozoru jest słaby.