.

.

21 mar 2016

Symbole (nie)chrześcijańskie cz. 1



Kiedy słyszymy o symbolach chrześcijańskich nie ulega wątpliwości, że są one nasze, chrześcijańskie. Czy aby na pewno? Okazuje się, że ich pochodzenie nie jest takie oczywiste.




Poniżej przedstawię symbole religijne, które wywodzą się z wierzeń starszych od Chrześcijaństwa, które zostały zaczerpnięte z pogaństwa oraz są dzisiaj mylnie interpretowane, o czym rzadko mówi się z ambony.
Zapraszam do świata symboli chrześcijańskich.


1. K+M+B+2016

Zacznijmy od początku - to nie jest równanie matematyczne. Ludzie często zamiast krzyży między literami wstawiają plusy, a dodatkowo przed danym rokiem znak "równa się"
A teraz o znaczeniu:



Ludzie często błędnie odczytują znaczenie tego symbolu. Nie są to inicjały Trzech Króli. Tak naprawdę to skrót od Christus mansionem benedicat, czyli: niech Chrystus błogosławi temu domowi. Święty Augustyn ów skrót tłumaczył jako: Christus Multorum Benefactor (Chrystus dobroczyńcą wielu).
Legenda o "trzech królach" wywodzi się ze średniowiecza, dlatego też przyjęło się błędne odczytywanie tych liter jako imion Mędrców.


2. Krzyż

Jest uznawany za najważniejszy symbol Chrześcijaństwa. Nie jest to do końca prawda. Czczono go dużo wcześniej na ziemiach pogańskich, które były potem siłą Chrystianizowane w imię tego krzyża.
Był wtedy związany z kultem słońca, znakiem życia i nieskończoności.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa często przedstawiono Chrystusa jako lux mundi, czyli światłość świata, co w ścisły sposób wiązało się ze słońcem. W ten sposób pogański symbol prawdy i oświecenia przeniknął do wiary chrześcijańskiej.




„Znak krzyża, złożony w najprostszej swej formie przez dwie linie przecinające się pod kątem prostym, był zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie, znany na długo przed wprowadzeniem chrześcijaństwa. Sięga bardzo odległych okresów cywilizacji ludzkiej.” 
The Catholic Encyclopedia, Tom IV, str. 517
Chrześcijanie dopiero w 2 poł. III w. zaczęli postrzegać krzyż jako symbol swojego wyznania. W tym właśnie okresie popularność naszej religii zaczęła słabnąć. Aby temu zaradzić przyjmowano do "szeregów" Chrześcijaństwa pogan, którzy nie musieli nawet odradzać się przez wiarę, mogli posługiwać się pogańskimi znakami, właściwie w ich codzienności nie zmieniało to nic. Wtedy właśnie pojawił się znak TAU - T, częściej występujący w formie z obniżoną poprzeczką, co daje nam krzyż Chrystusa.


Wszyscy wierzą, że krzyż czcimy ze względu na Jezusa, który na nim umarł. Nie jest to prawdą!
Słowo krzyż określało wiele różnie uformowanych figur.
- crux simplex - pionowy słup
- crux commisa - litera T
- crux decussata - litera X
- crux immisa - litera T z obniżoną poprzeczką

stauros:
1. "Odpowiadając czasownikowi (stauroo) który był bardziej powszechny, stauros może oznaczać pal, który był czasami zaostrzony, na którym były publicznie pokazywane egzekucje kryminalistów - hańba jako dodatkowa kara. To mogło być użyte do powieszenia (jak prawdopodobnie Diod. Sic. 2, 18, 2), nawleczenia na pal [impaling] lub w jakiś nieznany sposób [strangulation]. Stauros mógł być także narzędziem tortury, być może w sensie łacińskiego patibulum, belki krzyża dźwiganego na ramionach. Wreszcie mogło to być narzędzie egzekucji w postaci pionowego pala i poprzecznej belki tej samej długości, w kształcie krzyża w węższym tego słowa znaczeniu. Mogło to wyglądać jak kształt: T (łaciński crux commissa) lub + (crux immissa)" (Vol. 1, str. 391) - New International Dictionary of New Testament Theology

2. Hermann Fulda (1800–1883) stał na stanowisku, iż Jezus umarł na zwykłym palu egzekucyjnym. Według niego mają za tym przemawiać trzy powody:
- zwyczaje egzekucyjne na Wschodzie,
- pośrednio ewangeliczny opis egzekucji Jezusa,
- wypowiedzi Ojców Kościoła

3. W.E. Vine (1873–1949) był zdania, że w połowie III wieku Kościół zmienił niektóre swoje doktryny pod wpływem pogan coraz liczniej przyłączających się do kościoła. Formę krzyża, na którym zmarł Chrystus, zmieniono na T. W IV wieku w związku z wizją Konstantyna, który utrzymywał, że widział kształt X, dokonano kolejnej zmiany i odtąd krzyż był dwubelkowcem.
A dokładniej: Od czasów Konstantyna Wielkiego krzyż stał się symbolem chwały, znakiem królewskości Chrystusa, który wszedł na stałe do symboliki władzy cesarskiej. Według przekazu, cesarz Konstantyn Wielki, przed bitwą z uzurpatorem Maksencjuszem, przeddzień bitwy na moście Mulwijskim (312 r.). pod Rzymem, zobaczył we śnie na tle słońca znak krzyża i napis: "w tym znaku zwyciężysz". Cesarz ujrzał symbol krzyża, a tajemniczy głos objawił mu, że pod tym znakiem zwycięży (In hoc signe vinces). Konstantyn kazał wymalować znak krzyża na tarczach swych oddziałów, i rzeczywiście pokonał rywala Maksencjusza.

4. Andreas J. Köstenberger w swoim komentarzu do Ewangelii Jana (2004) zaznaczył, że według tradycyjnej akademickiej rekonstrukcji ukrzyżowania Chrystusa, Jezus oraz Szymon z Cyreny nieśli „stauros”, tj. horyzontalną poprzeczkę, określanej łacińskim terminem patibulum.

To tylko wycinek z wielu teorii na temat tego słowa. Ani razu nie znalazła informacji, jakoby stauros znaczył krzyż w naszym pojmowaniu tego słowa, jest to więc tylko i wyłącznie chęć przejęcia symbolu pogańskiego do wiary chrześcijańskiej aby m.in. wybrnąć z kryzysu religijnego, jaki był problemem III w., o czym pisałam wyżej.


Poniżej umieszczam inne krzyże, które nie są symbolami chrześcijaństwa:










LEGENDA:

1 - 
Prototyp krzyża - złożone na krzyż pałeczki przy pomocy których ludy pierwotne rozniecały ogień, a które były uznawane za przedmioty magiczne;
2 - Krzyż z gałązek sosnowych, czczony przez ludy zamieszkujące Himalaje;
3 - Przedchrześcijański krzyż Koreańczyków;
4 - Przedchrześcijańskie starogalijskie wyobrażenie krzyża na odzieży;
5 - Przedchrześcijańska bogini Diana (Artemida) z krzyżem na głowie;
6 - Średniowieczne wyobrażenie "Matki Boskiej", niemal identyczne jak poprzednie;
7 - Starożytne wyobrażenie Chrystusa z krzyżem na głowie (w górnej części krzyża widoczna reszta zaokrąglenia, charakterystycznego dla krzyży staroegipskich);
8 - Przedchrześcijańska bogini Minerwa z krzyżem na szyi. Bogini etruska, później rzymska, opiekunka sztuki i rękodzieła.
9 - Chrześcijańska święta Małgorzata;

10 - Przedchrześcijańska fenicka bogini Astarte.


Chryzma - zwycięski krzyż. Scena centralna sarkofagu pasyjnego; druga połowa IV w.


1. pogański symbol ręce boga 2. Krzyż Jerozolimski


C.D.N.

1 komentarz:

  1. O pogańskich korzeniach krzyża nie slyszałam, ale własciwie można było się tego spodziewać. Wiele jest pogaństwaa w chrześcijanstwie

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...